HERRITARTASUNA

GALDERAK

1 Nartzisok ez zuen Eko ninfa ezagutu. Zer hobari ditu zure kideen izena eta
identitatea jakiteak?

Barregarria, majuak eta haotzetik desberdintzen ditut .


2 Nartzisok ez zuen Eko ninfa identifikatu; zuk, aldiz, zure kideak identifika
ditzakezu. Azalduzergatik

Bai . Haotzak oso desberdinak direlako .

3 «Nartziso»eta «eko»egun asko erabiltzen diren hitzak dira. Azaldu zer esan
nahi duten.

EKO: espasio baten itzita eta esten baduzu itz bat gero esten du berriro

Nartziso : pertzona bat mainteminudu bere buruz

HERRITARTASUNA

EKO NINFA

Mitologiako kondairetan, Eko mendietan babesten zen eta entzundako
gauza guztien azken hitzak errepikatzen zituen ninfa zela esaten da.
Gaitasun arraro horiek zigar baten ondorio ziren. Ikus dezagun zer gertatu zen .

Eko alaia zen izatez, kantaria eta oso berritsua. Hera jainkosarekin zihoan ninfa-taldearen parte zen. Abesten, jolasten eta ipuinak kontatzen entretenitzen zuten.

Zeusek, Heraren senarra eta Olinpoko jainko guztien aitak, bere emaztea
distraitzeko eskatu zion Ekori, bera mundura jaisten zen bitartean.

Ninfak kasu egin eta Herak berarekin gozatzea lortu zuen: baina hainbeste berriketaren ondorioz zerbait susmatu eta engainuaz jabetu zen. Asko haserretu zen. Hori dela eta, Eko zigortzea erabaki zuen: -Kondenatu egiten zaitut -esan zuen- hitzontzi hori. Ezin izango duzu inor zure engainuekin distraitu. Entzuten duzunaren azkeneko zatia bakarrik errepikatu ahal izango duzu.

Ninfa, triste eta atsekabetuta, mendira joan zen babes hila. Bertan indarberritu
egin zen, Nartziso gaztea ezagutu eta gero. Eko maitemindu egin zen.
Hori dela eta, bere atzetik abiatu zen, Nartzisok ezer jakin gabe.

Berarengana hurbildu zenean, iraganean izandako hitz jarioarekin nahi
izan zuen limurtu. Baina... nola egingo zuen, hitzak faltatzen bazitzaizkion?
Bat-batean, Nartzisok hitz batzuk entzun zituela pentsatu zuen eta, nondik
zetozenjakin nahian, oihu egin zuen: -Nor dabil hor?
Ekok azken hitzak errepikatu zituen: - ... dabil hor, ... hor.
Nartziso txundituta gelditu zen ikusten ez zuen pertsona horren ahots
gozoa entzutean. Oihu egin zuen berriro: -Non zaude?
Eta Ekok errepikatu: - ... zaude... zaude.
Nartzisok behin eta berriro begiratu zuen; harri eta zur gelditu zen. Zergatik
egiten didazu ihes? -esan zuen-. Ekok zera erantzun zuen: - ... ihes... ihes.
Nartzisok, ahotsa norena zenjakin gabe, bere bideanjarraitu zuen eta Eko
mendian geratu zen betiko.

HAMSTERREN ETXEA

Urtaro guztietatik zait niri gehien . Zergatik ? Bada , eguskiak bero jotzen duelako , egun osoa kalean pasatzen dudalko , berando arte gero naiteelako televista ikusten eta , batez ere , ez dagoelako eskolarik . Eta aurtengo uda bereziki gustatu zait lehenengo aldiz bibaian joan garelako : Galiciara , hain zuzen ere . Nire lagun bat . Joel , Yeray joan da aurten , eta sekulako inbidia eman dit hango argazkiak erakustean : arrainak , txerriak , behiak , ardia eta txakurra ikusi ditu ! Zer ez ote nuke eman go animalia horien ondoan egoteagatik ! Etxean hamster bat daukat nik , potoloa , sabela handi - handiakoa . Bart deitzen da , eta egun osoa pasatzen du etzanda edo jaten . Etxea prestatu diogu etxe ederra . Baina aurten zalantza etorri zaigu : oporretara joanez gero , ezin genuen gurekin eraman . Osabari ere ezin genion hamster handi janari eta ura utzi , jakina , zaharren egoitzan dagoelako eta hamsterra aspertu egiten direlako egiten direlako zaharrena egoitzetan . Imajinatu hamsterra bat amama batzuekin musean jolasten . Ez , ez , hori eza hamsterra baten lekua . Guk sartu giñen taberna batean baina hamsterrari ez zela ona . Guk ahaztu giñen eman jatea hamterrari , azkeean erosi dugu jaula bat eramateko Galiciara . Gero hartu genuen autoa eta Lugora abituko gara . Etxean aiegaitzean zegoen problema bat denok nahai zuten joan hortik baina hamsterra ez genuen utzi bakarrik etxean orduan etorri da Keyak eta utzi diogu hamsterra .

¿CÓMO ES VIVEIRÓ?

Vivero[2] (en gallego y oficialmente desde 1982, Viveiro) [3] [4] es un municipio y una ciudad española, situado en la provincia de Lugo, en la comunidad autónoma de Galicia.[5] Asimismo, está situado dentro de la comarca de La Mariña Occidental, de la cual es su capital. En ella encuentra su sede el partido judicial número 6 de la provincia.[6]

Su término municipal está ubicado en la región costera conocida como La Mariña, ocupando una superficie de 109,3 km2.[7] Este territorio se sitúa en el valle formado por el río Landro, que extiende por el sur desde los piedemontes de la sierra del Gistral, y que desemboca al norte en la ría de Vivero, que es una de las rías pertenecientes a la región de las Rías Altas, que desembocan al Mar Cantábrico.

Con 16.211 habitantes, según el censo del INE de 2010, Vivero es el tercer municipio más poblado de la provincia, por detrás de Lugo y de Monforte de Lemos. A su vez, es el término municipal más poblado de la comarca, así como el centro de influencia de los municipios limítrofes. La población se concentra en tres núcleos principales: Vivero, Covas y Cillero, aunque el crecimiento urbanístico tiende a la unificación de los tres núcleos.

La fundación del Vivero data de la Edad del Hierro, como lo atestiguan los numerosos yacimientos arqueológicos de asentamientos celtas. A partir de los siglos XII y XIII, Vivero empezó a tomar especial relevancia, con la pujanza de la villa medieval.

Vivero dispone de un variado catálogo patrimonial, en el que destacan sus monumentos históricos de tipo civil y religioso, su patrimonio artístico-cultural y su patrimonio natural.[8] Asimismo, sus diversas festividades de interés turístico atraen numerosos visitantes a la ciudad, entre las que destacan la Semana Santa de Vivero, la Rapa das Bestas de Candaoso y la Romería de Naseiro, estando las tres consideradas como Fiestas de Interés Turístico Nacional.

VACACIONES DE EDER

Yo he ido a Viveiro una playa que no tiene olas . Me han acompañado mi padre , mi madre , mi hermana y mis padrinos .
En Viveiro fui a comer por ahi , me bañe en la playa , fui de compras . Fui a ver un partido de futbol y tome el sol .

Yo me lo pase estupendo y fui a todas partes.